Begin dit jaar organiseerden Hebban.nl en Mezza de Boekenweek schrijfwedstrijd 2024 met als thema ‘Bij ons in de familie.’ Juryleden Sebastiaan Chabot, Maurits Chabot, Margot Osse, Ruud Roodhorst en Anouk van der Zee lazen 806 verhalen van maximaal 500 woorden en kozen Sams Brief van Wouter Rozema als winnaar. Gefeliciteerd Wouter!
Mijn verhaal ‘De Familie Pech’ viel niet in de prijzen, maar hij is nu op deze pagina te lezen.
De Familie Pech
Ik kijk de eettafel rond. Iedereen is erbij, de hele familie Pech. We heten eigenlijk de Familie Lech, maar de buurman heeft die bijnaam bedacht en nu noemt iedereen ons zo. Het stond zelfs in de krant.
Vroeger was het anders, toen waren mensen juist jaloers op ons. Iedereen in mijn familie is altijd heel succesvol geweest. Mijn vader als directeur van een financieel adviesbureau, mijn moeder als chirurg, oom Stefan als advocaat en oom Hendrik als filmmaker. Tante Sonja had een groot dierenpension, oom Herbert een succesvolle fruitkwekerij en tante Ellis was fotomodel. Zij heeft zelfs een keer de Miss Nederlandverkiezing gewonnen. We behoorden tot de meest vooraanstaande families van Nederland.
Maar vorig jaar veranderde dat. Het begon toen de hond van tante Sonja aangereden werd. Hij was stiekem de deur uit gelopen. Een scooter, volgens de buurvrouw. Tante Sonja was er kapot van, Tito betekende alles voor haar.
Een paar weken later brandde het bedrijf van oom Herbert af. Oom Stefan, die in de buurt woont, probeerde het te blussen en is daarbij gewond geraakt. En toen we gingen opruimen, viel er een pot zoutzuur op het hoofd van tante Ellis. Papa en mama denken dat oom Herbert dat gebruikte om onkruid te doden en dat hij het niet goed weggezet had. Tante Ellis heeft nu een raar gezicht.
En daarom zijn we dus de Familie Pech. Mensen zijn niet langer jaloers, maar hebben medelijden met ons. Wat ze alleen niet begrijpen, is dat het nog nooit zo goed is gegaan. Vroeger zag ik mijn familie zelden. Iedereen was altijd druk en niemand had tijd voor verjaardagen of kerst of wat dan ook. Ik vond ons nauwelijks nog een familie.
Maar alles wat er gebeurd is, heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Oom Hendrik investeert sinds kort in het nieuwe bedrijf van oom Herbert. Tante Ellis heeft een nieuw hondje voor tante Sonja gekocht. En een keer per maand komen we samen om te kijken hoe het met iedereen gaat. Vanavond ook weer. Er wordt gekletst en geknuffeld en gegrapt over “wie de volgende is.” Iedereen gokt op mijn vader. Hij heeft de laatste tijd vaak buikpijn en mijn moeder vindt dat ‘ie ermee naar het ziekenhuis moet. Hij zegt dat ‘ie daar geen tijd voor heeft, maar ik weet dat hij stiekem bang is voor het ziekenhuis.
Het etentje zit erop. Ik ga van tafel en loop naar de garage. Uit mijn zak haal ik het doosje slakkenvergif en zet het in het nisje achter mijn scooter, naast de benzine en het zoutzuur. Ik vind het niet leuk om dat in mijn vaders eten te doen, maar er zit niets anders op. Ik ben veel gelukkiger sinds we de Familie Pech zijn.